Ασφαλώς ο Γιώργος Χελάκης χρησιμοποίησε τη συγκεκριμένη φράση, μαζί με άλλες αρκετά εύστοχες που έχουν περάσει στο χρονοντούλαπο της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας και ιστορίας με σκοπό να υπογραμμίσει το τεράστιο επίτευγμα που είχε πετύχει τότε η Εθνική Ελλάδος, ακόμα και με την πρόκρισή της στους «8» του θεσμού. Κάτι το οποίο συνέβαινε για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας. Μόνο που σήμερα η Ευρώπη μας συζητά για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Σήμερα, μετά από πολλές περιπτώσεις ξεφτίλας, ξεφτιλιζόμαστε για μία ακόμα φορά σε όλη την Ευρώπη, μιας και είμαστε η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που απόφαση Επιτροπής Εφέσεων εκδόθηκε πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας πρωταθλήματος, αλλά δημοσιεύθηκε μετά το τέλος της τελευταίας αγωνιστικής φέρνοντας τα… πάνω κάτω στην τελική κατάταξη μιας και υπήρχαν ομάδες άμεσα ενδιαφερόμενες για μία θέση στα Play offs. Γιατί συνέβη κάτι τέτοιο όμως; Γιατί μια απόφαση η οποία πάρθηκε Παρασκευή δε δημοσιεύθηκε πριν την τελευταία αγωνιστική ώστε η κάθε ομάδα να γνωρίζει το «ταβάνι» της; Αναμενόμενη η ερώτηση, αν και δε νομίζουμε πως θα λάβουμε κάποια απάντηση.
Δεν αφορά τον ΟΦΗ ή τον ΠΑΣ Γιάννινα ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα της Super League 1. Η ουσία είναι ότι στις 21:00 το βράδυ της Κυριακής μια ομάδα πανηγύριζε μαζί με τον κόσμο της την είσοδο της στην εξάδα, ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή μία άλλη ομάδα έφευγε απογοητευμένη από το γήπεδο, με ποδοσφαιριστές να κλαίνε για τη μεγάλη προσπάθεια που κατέλαβαν συγκεντρώνοντας τους απαραίτητους βαθμούς για είσοδο στην εξάδα και σε μια χρονιά που όλοι οι άλλοι δεν τους πίστευαν, αλλά μια παρατυπία επτά χρόνια πριν τους στέρησε, όπως αποδείχθηκε προσωρινά, τη μεγάλη καταξίωση. Όλα αυτά πλέον έγιναν χωρίς λόγο. Πανηγύρια, κλάματα, απογοήτευση, χαρά, όλα για το τίποτα! Όλο αυτό το «κοντράστ» συναισθημάτων, αυτές οι στιγμές που αποτελούν λόγους για τους οποίους αγαπάμε το ποδόσφαιρο εκμηδενίστηκαν!
Γιατί οι αρμόδιοι αφήνουν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; Από το πρωί που βγήκε η απόφαση μέχρι και τώρα υπάρχουν πολλές λεκτικές αντικρούσεις φιλάθλων στα social media (όχι απαραίτητα μεταξύ των δύο άμεσα ενδιαφερόμενων συλλόγων). Διερωτόμαστε αν συνέβαινε κάτι αντίστοιχο σε περίπτωση που ο καθένας ήξερε πριν την τελευταία αγωνιστική που βαδίζει, που στοχεύει, που θα βρίσκεται σίγουρα μετά το τέλος της. Ακόμα καλύτερα, τι θα γινόταν αν η οποιαδήποτε παρατυπία ομάδας τιμωρούταν όταν έπρεπε! Κάπως έτσι ρίχνουμε λάδι στη φωτιά και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την οπαδική βία ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Οι ίδιοι άνθρωποι και οργανισμοί που καταδικάζουν την οπαδική βία από όπου και αν προέρχεται βάζουν το χεράκι τους για να υπάρξουν κι άλλα ραντεβού θανάτου, κι άλλες δολοφονίες…
Μιλάμε για μια περίπτωση που αν δεν την είχε δημοσιοποιήσει ο κ. Κούγιας περίπου έναν χρόνο πριν πιθανόν να μην τη μαθαίναμε ποτέ! Βέβαια αν ο κ. Κούγιας ήξερε τη συγκεκριμένη υπόθεση πολύ πριν την καταγγείλει κάνοντάς τη γνωστή σε εμάς τους υπόλοιπους, αυτό είναι μία άλλη πολύ διαφορετική ιστορία…
Η μεγαλύτερη εγκληματική ενέργεια και ο κύριος λόγος που γινόμαστε για άλλη μια φορά ο περίγελος της Ευρώπης δεν είναι το γεγονός πως στον ΠΑΣ όντως υπάρχει παρατυπία, η οποία δεν τιμωρείται επειδή το αδίκημα έχει παραγραφεί μετά από επτά χρόνια, απόφαση που γεννά τα ερωτήματα του γιατί επιβλήθηκε εξαρχής το -5 στους Γιαννιώτες και γιατί δεν υπήρξε ελεγκτικός μηχανισμός στη συγκεκριμένη ομάδα ενώ ΕΠΟ και ΕΕΑ έδιναν άδειες συμμετοχής τόσα χρόνια, αλλά επειδή άνθρωπος ομάδας της Super League 1 βρισκόταν εκεί που λαμβάνονται οι αποφάσεις για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου χωρίς να έχει το δικαίωμα συμμετοχής. Οι τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου όχι μόνο σε άτομα μη σχετικά με το χώρο, αλλά πλέον και σε άτομα που δεν έχουν καν τις απαραίτητες βεβαιώσεις ώστε να βρίσκονται εκεί!
Αυτά από εμάς φίλες και φίλοι, σας ευχόμαστε ένα ευχάριστο και ήρεμο σκοτάδι… εεε βράδυ!
Παρακάτω ακολουθεί φωτογραφία με την ημερομηνία (στην οποία έχει γίνει και τυπογραφικό λάθος στο μήνα) της απόφασης της Επιτροπής Εφέσεων:
