του Χάρη Μυρτάκη
Η κατάσταση που επικρατεί στις τάξεις του ΟΦΗ, είναι αδιανόητα κακή και κανείς δεν μπορεί να βρεί τον τρόπο που θα επιλυθούν τα προβλήματα. Όμως αυτά που συμβαίνουν δεν είναι έργο φετινό, αλλά έργο των τελευταίων πέντε ετών. Αφηγήματα τύπου ‘Trust the process’ διαλύθηκαν από τους ίδιους ανθρώπους που τα έλεγαν, με τους φιλάθλους της ομάδας να μην έχουν ελπίδα για το άμεσο μέλλον και την ομάδα να βλέπει από αρκετά κοντινή απόσταση, τον κίνδυνο του υποβιβασμού.
Τον Οκτώβριο του 2018 άρχισε η εποχή Μπούση που τότε έφερνε ελπίδα για το μέλλον, καθώς η ομάδα ήταν ακέφαλη διοικητικά και σε αρκετά δυσμενή θέση. Ο Μιχάλης Μπούσης έδειξε εξ αρχής τις προθέσεις του, κάνοντας άμεσες κινήσεις για ενίσχυση της ομάδας και δείχνοντας το ποσό φιλόδοξος είναι. Ο ΟΦΗ στο τέλος της χρονιάς, επικράτησε κυριολεκτικά στο τελευταίο δευτερόλεπτο απέναντι στον αξιόμαχο Πλατανιά, σε αγώνα μπαράζ για το εισιτήριο της επόμενης σεζόν στην πρώτη Εθνική κατηγορία.
Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο, με έναν νέο σε ηλικία και σχετικά άπειρο προπονητή, τον Γιώργο Σίμο. Η καλή αρχή έφερε αποτέλεσμα, με τον ΟΦΗ να εξασφαλίζει ευρωπαϊκό έστω και από σπόντα, καθώς ο Παναθηναϊκός που ήταν σε ανώτερη βαθμολογικά θέση είχε απαγόρευση συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η μεγάλη ευκαιρία για διάκριση στην νέα εποχή ήρθε και το μόνο που έπρεπε να κάνει η ομάδα, ήταν να ενισχυθεί ώστε να κάνει το μεγάλο άλμα.
Αυτή η ευκαιρία είχε και ιδιαιτερότητες καθώς η ανθρωπότητα δοκιμαζόταν από τον COVID, με αντίκτυπο σε όλα τα επίπεδα. Δεν μπορεί όμως να είναι η δικαιολογία διότι από την μια πλευρά ο ΟΦΗ δεν θα είχε τον κόσμο του στο γήπεδο, όμως με τρείς νίκες(σε μονούς αγώνες)στα προκριματικά του Europa League, θα κατάφερνε να προκριθεί στους ομίλους της διοργάνωσης. Μια ευκαιρία που χάθηκε απέναντι στον Απόλλωνα Λεμεσού στο Γεντί Κουλέ, αλλά παρόλα αυτά ο Σίμος είχε την στήριξη της διοίκησης, με το περίφημο και γνωστό σύνθημα της ομάδας ‘Trust the process’…
Αυτό το σύνθημα είχε ως μήνυμα ότι η κρητική ομάδα θέλει τον χρόνο της, ώστε οι οπαδοί να δουν την εξέλιξη και την επιτυχία που αναλογεί στην ιστορία που έχτισε ο αείμνηστος Θεόδωρος Βαρδινογιάννης. Η περίοδος μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό ήταν εφιαλτική, οι Κρητικοί όδευαν προς τον υποβιβασμό, με τον Νίκο Νιόπλια να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία, να σώζει την παρτίδα στο τέλος και να ηρεμεί το κλίμα.
Ο Νιόπλιας στηρίχθηκε και παράμεινε στην ομάδα το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα την επόμενη σεζόν ο ΟΦΗ να φτάνει μια ανάσα από τα playoffs. Ίσως και η καλύτερη χρονιά της εποχής Μπούση, που όμως δεν κατάφερε την τελευταία στιγμή να διεκδικήσει ευρωπαϊκό εισιτήριο καθώς ο ΠΑΣ Γιάννινα είχε μια τιμωρία που τον κρατούσε σε χαμηλότερη βαθμολογική θέση, που όμως εν τέλει δεν ίσχυσε.
Από εκείνη την χρονική στιγμή ο ΟΦΗ βιώνει έναν κατήφορο χωρίς τέλος και με τρεις προπονητές να περνούν αλλά να φεύγουν χωρίς αποτέλεσμα. Μετά την πολύ κακή αρχή της επόμενης χρονιάς ο Νιόπλιας απολύεται, με τον Βάλντας Νταμπράουσκας να έρχεται και να κλείνει την αγωνιστική περίοδο με μια αξιοπρεπή παρουσία και εικόνα. Με γνώμονα την πρώτη του χρονιά φέτος όλοι περίμεναν κάτι καλύτερο και είχαν ελπίδες για μια διάκριση, είτε αυτό ονομάζεται θέση στην εξάδα του πρωταθλήματος, είτε αυτό ονομάζεται καλή πορεία στο κύπελλο.
Με εξαίρεση τις τρεις νίκες απέναντι σε Άρη, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ τίποτα δεν πήγε όπως θα ήθελαν. Εμφανίσεις κάτω του μετρίου, παίκτες χωρίς νεύρο και απογοητευτικά αποτελέσματα. Η διοίκηση μετά από όλα τα παραπάνω, αποφάσισε να απολύσει τον Λιθουανό προπονητή και να φέρει τον Πέπε Μελ για την υπόλοιπη χρονιά. Ο Μελ με εξαίρεση την πρόκριση απέναντι στην Κηφισιά και μία νίκη στο πρωτάθλημα δεν κατάφερε να φέρει την άνοιξη και η ομάδα βρίσκεται πέντε βαθμούς μακριά από την ζώνη του υποβιβασμού.
Συμπέρασμα όλων όσων έχουν συμβεί, είναι ότι ΟΦΗ δεν έχει στηρίξει ουσιαστικά κανένα από τα πλάνα που έχει ξεκινήσει, η διοίκηση δεν έχει σταθεί δίπλα σε κανένα προπονητή και το πιο σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι που έφεραν τον Μπούση, έφυγαν σαν κυνηγημένοι…
Ο Γιάννης και ο Γιώργος Σαμαράς ήταν οι άνθρωποι που ανέλαβαν την αναδόμηση του ΟΦΗ, οι άνθρωποι που έφεραν τον Ελληνοαμερικανό επενδυτή και που έφυγαν με τον χειρότερο τρόπο. Ένα γήπεδο που τους έβριζε ρυθμικά και ξέχασε την προσφορά τους είτε ως αθλητές, είτε ως διοικητικοί παράγοντες. Λάθη κάνουν όλοι οι άνθρωποι, όμως πρέπει να λαμβάνουν και τον ανάλογο σεβασμό που τους αρμόζει.
Η επόμενη μέρα για τους Κρητικούς άγνωστη, όπως και η λύσεις για τα προβλήματα. Ένα ρόστερ γερασμένο, ένας προπονητής που λογικά θα αποχωρήσει και μια διοίκηση που δεν μπορεί να κρατήσει την φιλοσοφία με την οποία και ήρθε.
Υπάρχουν δύο ερωτήματα που είναι μείζονος σημασίας:
Μήπως κάποιοι άνθρωποι που στελεχώνουν την ομάδα, δεν είναι αντάξιοι;
Ποιά είναι η επόμενη μέρα;
Πρέπει να απαντηθούν σύντομα, πριν έρθει η τρίτη και φαρμακερή πιθανότητα υποβιβασμού.
