Κυριακή 11 Μαΐου 2003, και η Μάντσεστερ Σίτι υποδέχεται την τελευταία αγωνιστική τη Σαουθάμπτον, στο τελευταίο παιχνίδι του γηπέδου-σήματος κατατεθέν της ομάδας μας.
Το Maine Road έμελλε να αποχαιρετιστεί δια παντός, σε έναν αδιάφορο -βαθμολογικά και αγωνιστικά- αγώνα.
Οι «Άγιοι» απέδρασαν με 0-1, χάριν στο γκολ του Σβένσον στα 34 λεπτά του αγώνα. Λίγη σημασία είχε αυτό όμως. Η Μάντσεστερ Σίτι θα αποχωριζόταν ένα γήπεδο στο οποίο έζησε αμέτρητες καλές και κακές στιγμές, χαραγμένες πάνω σε βρεγμένες, ιδρωμένες, λασπωμένες, ματωμένες γαλάζιες ή μελανέρυθρες φανέλες.
Πριν όμως το παιχνίδι ξεκινήσει, στο Maine Road υπήρχε ένα άτομο που τιμήθηκε με το χειροκρότημα όλων, μίας ιδιοκτήτριας ανθοπωλείου στο Μάντσεστερ. Της Ωραίας Ελένης, της Ελένης με το κουδούνι, της Ελένης της καλοτυχίας.
Η Helen Turner, ήταν η γυναίκα για την οποία το γήπεδο χειροκροτούσε όρθιο.
Την διακατείχε το πνεύμα της φιλανθρωπίας, το πνεύμα της αλληλεγγύης και του αλτρουισμού. Και προπαντός, εκείνο των «Σίτιζενς».
Για πάνω από τρεις δεκαετίες, ήταν εκεί. Σε καλές και κακές στιγμές. Σε βαριές ήττες και εκκωφαντικές νίκες. Σε ταπεινώσεις και θριάμβους.
Ήταν σε κάθε παιχνίδι εκεί. Στο ίδιο σημείο. Στην βόρεια πλευρά του γηπέδου, στις μπροστινές θέσεις. Παρέα στον αγαπημένο της ποδοσφαιριστή και μετ’έπειτα φίλο, τον τερματοφύλακα της ομάδας μας, Τζο Κόριγκαν. Ο ίδιος άλλωστε είχε δηλώσει πως του έφερνε απίστευτη τύχη.
Μπορούσε κάποιος να την διακρίνει εύκολα, λόγω των ξανθών της μαλλιών, των κασκόλ της Σίτι και κυρίως, του κουδουνιού που κρατούσε μαζί της.
Κάθε φορά που η ομάδα ήταν πίσω στο σκορ, κάθε φορά που η ομάδα χρειαζόταν τη στήριξη του Maine Road, κάθε φορά που η ομάδα είχε ανάγκη τον 12ο παίκτη, η Helen χτυπούσε δυνατά το κουδούνι της, δίνοντας σήμα στους φιλάθλους να ωθήσουν με την φωνή τους τους παίκτες.
Αργότερα, έγινε και σύνθημα.
«Helen, Helen, ring your bell, ring your bell», φώναζαν οι φίλαθλοι που ήταν στο γήπεδο, με την Helen να χτυπάει δυνατά το κουδούνι της κάθε φορά.
Η αξιοθαύμαστη αφοσίωση της, είχε τιμηθεί και από τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή μας, Γκάρι Όουεν, οποίος είχε δηλώσει πως από την πρώτη ως την τελευταία του μέρα στην ομάδα, εκείνη ήταν εκεί.
Και η Μάντσεστερ Σίτι της ανταπόδωσε, θα λέγαμε, το καλό που της έκανε. Στον τελικό του Λιγκ Καπ το 1976, η Helen Turner ακολούθησε την ομάδα μας στο Γουέμπλεϊ. Η Helen είδε την Νιουκάστλ να μην μπορεί να σταματήσει τη Σίτι, με τους «γαλάζιους» να επικρατούν με 2-1.
Οι παίκτες της Σίτι πήγαν στην εξέδρα που βρισκόταν η Helen και την προσκάλεσαν στον γύρο του θριάμβου. Κορυφαίο στιγμιότυπο, το ότι έκανε τον γύρο του θριάμβου, κρατώντας το τρόπαιο παρέα με τον Χάρτφορντ!
Η Helen δυστυχώς απεβίωσε τον Σεπτέμβριο του 2005, σε ηλικία 85 ετών. Και φυσικά, η Μάντσεστερ Σίτι, απέδωσε τον φόρο τιμής στην πλέον πασίγνωστη φιγούρα της εξέδρας.
Στο εντός έδρας παιχνίδι απέναντι στην Τσέλσι, τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή, το οποίο ακολουθούσε ένα «standing ovation» των φίλων της ομάδας μας, και όχι μόνο, που ήταν στο γήπεδο. Το κουδούνι της θα δανειστεί για κάποιες φορές στη Σίτι, όμως ποτέ δεν θα είναι το ίδιο χωρίς εκείνη.
Στιγμή ανατριχίλας, το γεγονός πως μετά το ενός λεπτού σιγή στο παιχνίδι με την Τσέλσι, και κατά τη διάρκεια του «όρθιου χειροκροτήματος», όλο το γήπεδο θα τραγουδούσε για τελευταία φορά:
«Helen, Helen, ring your bell, ring your bell»
Το μόνο σίγουρο, πως η «Ωραία Ελένη» θα κοιτάζει περήφανη αυτά που κατάφερε η αγαπημένη της ομάδα τα τελευταία δέκα χρόνια, αυτά που δυστυχώς, δεν πρόλαβε να δει.
